Wielka Sobota (w tym roku przypadająca na 19 kwietnia) to ostatni dzień Triduum Paschalnego. Jest nazywana jest dniem ciszy. Bóg jest w grobie. A przecież właśnie tego dnia On pojawia się tam, gdzie najmniej się go spodziewamy. Zstępuje do piekieł. Kościół proponuje nam zmierzenie się z konkretnymi wydarzeniami z życia Jezusa. W Wielką Sobotę w Kościele katolickim przez cały dzień trwa również święcenie pokarmów i adoracja Chrystusa złożonego do grobu. Zgodnie z polskim obyczajem przy symbolicznym grobie czuwa warta – ministranci, harcerze, niekiedy strażacy w galowych mundurach.
Fot. Patryk Romańczuk
Wielki Piątek (w tym roku 18 kwietnia) to jeden z najbardziej przejmujących dni w całym roku liturgicznym – dzień Męki, Śmierci i Miłości aż po Krzyż naszego Pana, Jezusa Chrystusa. To jedyny dzień w roku, gdy nie odprawia się Mszy Świętej. Jest znakiem głębokiej żałoby i ciszy po śmierci Chrystusa. Liturgia Wielkiego Piątku nie jest Mszą św. – to nabożeństwo Pasji Pańskiej.
Centralnym momentem jest adoracja Krzyża Krzyż nie jest tylko symbolem cierpienia, lecz jest znakiem zbawienia. Wierni adorują Krzyż, przyklękają, całują go, oddając cześć Temu, który przez Krzyż odkupił świat. Wierni mogą przyjąć Komunię Świętą, ale nie jest ona konsekrowana podczas liturgii – pochodzi z Wielkiego Czwartku. To znak, że Pascha jeszcze się nie dokonała. Nie ma błogosławieństwa końcowego ani rozesłania. Wierni odchodzą w ciszy, często zostając na adoracji przy Grobie Pańskim. To czas kontemplacji, nie zakończenia.
Fot. Patryk Romańczuk
Wielki Czwartek (wypadający w tym roku na dzień 17 kwietnia) jest pierwszym dniem Triduum Paschalnego. W tym dniu w kościołach odczytywana jest Ewangelia opisująca Ostatnią Wieczerzę — moment, w którym Jezus, wiedząc o nadchodzącej zdradzie i śmierci, łamie chleb i podaje go apostołom. To właśnie wtedy ustanowiony zostaje Sakrament Eucharystii, ale również Kapłaństwa. Z tej okazji przedstawiciele parafian złożyli księdzu Proboszczowi życzenia oraz wręczyli symboliczne kwiaty.
W Wielki Czwartek po komunii z ołtarza zdejmuje się obrus, świece, mszał, krzyż: (upamiętnienie odarcia Jezusa z szat), a po zakończeniu eucharystii Najświętszy Sakrament przenosi się do kaplicy adoracji, zwanej dawniej „Ciemnicą” (na pamiątek uwięzienia Jezusa po Ostatniej Wieczerzy). Podczas procesji przeniesienia stukają kołatki i śpiewa się hymn napisany przez św. Tomasza – „Sław języku tajemnice”, który jest jednym z warunków zyskania odpustu zupełnego w Wielki Czwartek.
Fot. Patryk Romańczuk
Na pamiątkę uroczystego wjazdu Jezusa Chrystusa do Jerozolimy ostatnia niedziela Wielkiego Postu obchodzona jest jako Niedziela Palmowa (przypadająca w tym roku na dzień 13 kwietnia). W tym roku obok wielu pięknych palm zaprezentowanych przez parafian, także Koło Gospodyń Wiejskich w Rogowie „Rogowiacy” własnoręcznie przygotowało ogromną plamę wielkanocną. Warsztaty tworzenia palmy, które odbyły się 5 kwietnia połączyły pokolenia – od najmłodszych, po tych znających każdy sposób, jak wyczarować cuda z bibuły i bukszpanu. Dzieci i niezastąpieni członkowie KGW „Rogowiacy” pracowali ramię w ramię, a wszystko w atmosferze pełnej śmiechu, życzliwości i prawdziwej wspólnoty. Zapraszamy do podziwiania ogromu włożonej pracy w przygotowanie tegorocznych palm wielkanocnych.
Fot. Barbara Zawadzka
W piątek (28 marca) w naszej parafii rozpoczęły się, trwające do niedzieli (30 marca) włącznie rekolekcje wielkopostne, którym przewodniczył ks. Jakub Wąsowski z diecezji siedleckiej, który wygłosił słowo Boże na każdej Mszy świętej, a także przewodniczył piątkowemu nabożeństwu Drogi Krzyżowej.
Rekolekcje wielkopostne to taki szczególny i wyjątkowy czas w roku liturgicznym Kościoła. Jest to czas próby, czas lekcji i nauk, kiedy uczymy się roztropności, mądrości ducha i stajemy się lepsi. Czas rekolekcji jest bardzo znanym aktem pokutnym w Kościele od wieków – aktem duchowych ćwiczeń. Dlatego rekolekcje odprawiają wszyscy: papież, biskupi, kapłani, zakonnicy i zakonnice, małżonkowie, rodzice, dziadkowie, studenci, uczniowie, osoby chore i niepełnosprawne, osoby samotne i rozwiedzione… Kościół naucza i przygarnia wszystkie owieczki rozproszone na całym świecie.
Fot. Patryk Romańczuk
,,Ziemia plony już wydała, Bóg nam dał błogosławieństwo.
Niech rozbrzmiewa Jego chwała, w każdym czasie, w każdym miejscu”.
W myśl słów tej religijnej pieśni co roku składamy Panu Bogu dziękczynienie za zebrane plony ziemi. Wiemy, że trud ludzkich rąk, chociaż konieczny i nieodzowny, potrzebuje jeszcze słońca, deszczu i odpowiedniej pogody, a ta zależy już od Boga. W imieniu więc mieszkańców ziemi prosimy Boga o Jego błogosławieństwo i dziękujemy za otrzymane dobra w postaci zebranych plonów.
Parafia św. Anny w Rogowie jak zawsze włączyła się w Diecezjalne Dziękczynienie za plony ziemi, które odbyło się w tym roku Korytnicy k/Węgrowa w dniu 7 września. Delegację z wieńcem dożynkowym stanowili parafianie z Kamianki. Własnoręcznie wykonany wieniec, według pomysłu i ogromu pracy m.in. p. Elżbiety Iwańskiej w oczach dożynkowej komisji konkursowej został zauważony i doceniony przyznaniem mu najwyższego, pierwszego miejsca. Wszyscy się z tego cieszymy i serdecznie gratulujemy.
Pełną relację z Diecezjalnych Dożynek w Korytnicy można znaleźć na stronie drohiczynska.pl: Wdzięczni za tegoroczne plony
Coroczne dziękczynienie za plony ma również charakter parafialny. Dniem dziękczynienia była niedziela 15 września br. Podczas Mszy św. o godz. 9.00 dziękowaliśmy za trud pracy i plony ziemi naszych rolników. Wzorem lat poprzednich w modlitwie wzięła udział także Wójt Gminy Repki Pani Apolonia Stasiuk wraz z mężem. Wszyscy obecni mogli podziwiać dwa wieńce dożynkowe z Kamianki i KGW z Rogowa uroczyście wraz z chlebem wniesione do kościoła. Dziękczynną Eucharystię zakończyło błogosławieństwo ziarna siewnego oraz chleba, którym po zakończeniu uroczystości można było się podzielić.
Fot. drohiczynska.pl; Archiwum Parafii Rogów
Wielka Sobota (w tym roku przypadająca na 30 marca) to ostatni dzień Triduum Paschalnego. W Kościele katolickim jest to czas zadumy, milczenia, wyciszenia i oczekiwania na przyjście Chrystus. Przez cały dzień wierni nawiedzają groby Pańskie, rozważając mękę i śmierć Chrystusa. Wtedy to trwa adoracja Najświętszego Sakramentu w Bożym Grobie. W Wielką Sobotę podobnie jak w Wielki Piątek, nie są odprawiane Msze św., aż do zapadnięcia zmroku. Wtedy celebruję się najbardziej uroczystą w całym roku liturgicznym Mszę świętą Wigilii Paschalnej.
Fot. Patryk Romańczuk
Wielki Piątek (w tym roku 29 marca) jest dniem sądu, męki i śmierci Chrystusa. Jest to jedyny dzień w roku, kiedy nie jest sprawowana Msza św. W kościołach odprawiana jest Liturgia Męki Pańskiej. Jest to dzień postu ścisłego.
Wielki Piątek to dzień krzyża, ciszy, postu i modlitwy. O godz. 12.00 Jezus został ukrzyżowany, a o godz. 15.00 zmarł. Pamiątką tych wydarzeń jest niepowtarzalna wielkopiątkowa Liturgia Męki Pańskiej. Celebrans i asysta wchodzą w ciszy. Przed ołtarzem przez chwilę celebrans leży krzyżem, a po modlitwie wstępnej czytane jest proroctwo o Cierpiącym Słudze Jahwe i fragment Listu do Hebrajczyków. Następnie czyta się lub śpiewa, zwykle z podziałem na role, opis Męki Pańskiej według św. Jana.
Po homilii w uroczystej modlitwie wstawienniczej Kościół poleca Bogu siebie i cały świat, wyrażając w ten sposób pragnienie samego Chrystusa: aby wszyscy byli zbawieni. Jest także modlitwa o jedność chrześcijan, za Żydów i za niewierzących.
Fot. Patryk Romańczuk
W Wielki Czwartek (wypadający w tym roku na dzień 28 marca) przeżywamy pamiątkę ustanowienia sakramentów: Kapłaństwa i Eucharystii, które to dokonały się podczas Wieczerzy w Wieczerniku, gdzie Jezus Chrystus umył nogi swoim apostołom oraz zamienił chleb i wino w Ciało Swe i Krew. Wieczorem w każdym kościele odprawiana jest Msza święta Wieczerzy Pańskiej. Rozpoczyna ona Triduum Paschalne.
Podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej konsekruje się dostateczną ilość komunikantów tak, by te wystarczyły na dzień obecny i następny. Często odbywa się obrzęd obmycia nóg dwunastu osobom, mężczyznom, czyli tzw. „Mandatum”. Po zakończeniu eucharystii wielkoczwartkowej Najświętszy Sakrament przenosi się do kaplicy adoracji, zwanej dawniej „Ciemnicą” (na pamiątek uwięzienia Jezusa po Ostatniej Wieczerzy). Następuje uroczysta adoracja przez wiernych, która wraz z wybiciem Wielkiego Piątku traci swój uroczysty charakter. Po zakończeniu liturgii z ołtarza zdejmuje się świece, mszał, krzyż, obrusy. Wynosi się lub zakrywa wszystkie krzyże w kościele. Stół Pański pozostaje odkryty i skromny do czasu rozdzielenia Komunii Świętej w dniu Męki Zbawiciela.
Fot. Patryk Romańczuk
