O Parafii

Parafia Rzymskokatolicka pw. św. Anny w Rogowie liczy obecnie 425 osób (styczeń 2022 r.) Proboszczem parafii od 12 lipca 2021 r. jest ks. Grzegorz Wierzbicki.  Nabożeństwo adoracyjne przypada na dni 7 – 8 grudnia. Księgi metrykalne prowadzone są od około 200 lat: Księgi Chrztów: od 1796 r., Księgi Małżeństw: od 1796 r., Księgi Zmarłych: od 1826 r. Do parafii należy pięć miejscowości: Rogów, Kamianka, Jasień, Józin oraz Żółkwy.

Kościół jest orientowany (czyli zwrócony ołtarzem ku wschodowi) na placu ogrodzonym parkanem. Obok świątyni wznosi się drewniana dwukondygnacyjna dzwonnica, nakryta wysokim namiotowym dachem, datowana na 1 poł. XIX w. Zbudowana w konstrukcji słupowej została osłonięta szalunkiem z pionowym listwowaniem. Jej okap oraz prostokątne, zamknięte nadwieszonym łukami otwory głosowe zdobią listwy wycinane w fantazyjny ornament.

Niewielki przedsionek, niższy od korpusu nawowego, dostawiono prawdopodobnie później – w 1 poł. XX w., na co mogą wskazywać detale architektoniczne. Elewacje, pokryte szalunkiem z listwowaniem, zwieńczone są profilowanymi gzymsami. Poprzedzają one gładkie pasy fryzu, ozdobionego wąską listwą wyciętą w zęby. Dekoracyjny szalunek pokrywa również szczyt fasady. Wnętrze kościoła składa się z korpusu trójnawowego, zbliżonego w rzucie do kwadratu oraz węższego od niego, prosto zakończonego prezbiterium, ujętego zakrystią i kruchtą, nad którymi znajdują się loże, otwarte od wewnątrz świątyni prostokątnymi prześwitami. Korpus dzielą trzy pary słupów o ściętych narożach, których górne partie imitują wolutowe głowice kolumn z kwadratowymi abakusami. Zachodnia para słupów wspiera chór muzyczny o ażurowym parapecie, podtrzymując jego najbardziej wysuniętą część środkową. Prezbiterium nakrywa strop imitujący sklepienie kolebkowe o przekroju łuku odcinkowego. Korpus nawowy nakryty jest płaskim stropem, ale tuż przed prezbiterium z nawy głównej wyrasta ośmiopołaciowa pozorna kopuła zwieńczona latarnią doświetlającą nawę. Wewnętrzne ściany oraz stropy wraz z pozorną kopułą są oszalowane.

Do wystroju wnętrza należy zespół trzech jednokondygnacyjnych ołtarzy datowanych na XVIII w., pochodzących z czasu, gdy świątynia należała do grekokatolików. Łączą one klasyczną, aczkolwiek uproszczoną architekturę z barokowym i rokokowym ornamentem. Zarówno bardziej oszczędne w formie nastawy boczne, jak i retabulum ołtarza głównego, ujęte są parami kolumn dźwigających belkowanie, silnie wyłamane nad ich kapitelami i ozdobione w wysuniętych partiach uskrzydlonymi anielskimi główkami. Kolumny osadzone zostały na wysokich cokołach z motywem rocaille w ołtarzu głównym. Na ich osiach umieszczono płonące wazy, flankujące zwieńczenia w postaci płaskorzeźbionych mięsistych liści akantu. Z akantowej wici wykonano również ażurowe uszy w ołtarzu głównym. Stojące na mensie ołtarza głównego tabernakulum połączone jest z tronem wystawienia, w zwieńczeniu którego umieszczono figurę Baranka Apokaliptycznego. Datuje się je na 2 poł. z lat 20-tych XX w., natomiast w ołtarzach bocznych umieszczono przedstawienia: pounickie Trójcy Świętej (w lewej nawie) z 2 poł. XIX w. oraz Matki Bożej Niepokalanej z przełomu XIX i XX w.

Na północnej ścianie prezbiterium umieszczono ambonę datowaną na 2 poł. XIX w. Jej klasycyzujący, wieloboczny kosz dzielą na pięć pól wąskie kolumienki, a powstałe w ten sposób prostokątne płyciny wypełnia płaski ornament taśmowy. Na stropie ponad koszem umieszczona została rzeźba gołębicy Ducha Świętego na tle promieni.

Źródła:
1. Sokołów Podlaski. Dzieje miasta i okolic, pod redakcją Grzegorza Ryżewskiego, Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków, Białystok-Sokołów Podlaski 2006
2. Własne informacje