Sakrament Namaszczenia Chorych
Namaszczenie chorych to sakrament w Kościele katolickim, starokatolickim i Cerkwi prawosławnej, udzielany wiernym w wypadku poważnej lub grożącej śmiercią choroby. Mogą go również przyjmować osoby w podeszłym wieku wielorazowo.
Namaszczenie chorych jest piątym z katalogu siedmiu sakramentów. Jego materię i formę reguluje w Kościele katolickim Konstytucja Apostolska papieża Pawła VI Sacram Unctionem Infirmorum z 30 listopada 1972 roku.
Namaszczenie chorych obok spowiedzi i komunii świętej (zwanej wtedy wiatykiem) jest nazywane sakramentem chorych. Jeżeli chory nie może się spowiadać, sakrament własną mocą odpuszcza grzechy o ile chory pragnie dostąpić przebaczenia.
Kto może przyjąć sakrament Namaszczenia Chorych ?
– człowiek znajdujący się w ciężkiej chorobie lub zagrożeniu życia. W tej sytuacji nie jest potrzebna żadna opinia lekarska, wystarczy, że opiekujący się osobą chorą lub mieszkający z nią uznają sami, że choroba jest poważna a sytuacja może mieć śmiertelne skutki.
– osoby w wieku starczym. Wiek ten to okoliczności w których może dojść do nagłej śmierci i dlatego sam starczy wiek już jest argumentem do przyjęcia Namaszczenia Chorych.
– przed ciężkimi operacjami. Sam zabieg operacyjny może być zagrożeniem życia dla pacjenta dlatego przed zabiegiem także można przystąpić do Namaszczenia Chorych.
Co należy przygotować?
– w pokoju chorego powinien być przygotowany stół jak na kolędę tzn. biały obrus, krzyż i dwie świece.
– należy zapewnić możliwość godnego przystąpienia do komunii św. przez chorego – stół jest w tej sytuacji miejscem na rozłożenie korporału z Najświętszym Sakramentem.
– możliwość wyspowiadania się chorego – w czasie spowiedzi domownicy powinni opuścić pokój a po spowiedzi wrócić do wspólnej modlitwy.
– w sytuacji przyjmowania Namaszczenia Chorych na stole powinien być przygotowany na talerzyku kawałek waty, by kapłan mógł w tę watę wytrzeć palce z oleju św. Po obrzędzie Namaszczenia Chorych watę należy bezzwłocznie spalić.
Jeżeli chory ze względu na swój stan zdrowia nie może przystąpić do komunii św. (np. jest nieprzytomny) należy o tym powiedzieć przy wezwaniu kapłana. Komunii św. nie udziela się też osobom, które straciły jasność używania rozumu i świadomość sytuacji i np. nie rozróżniają czy przyjmują Najświętszy Sakrament czy lekarstwa.
